کویر

این یه قسمت از کویر دکتر شریعتیه، کلا کارای شریعتی رو دوست دارم اما این یه تیکه شاهکاره! خیلی دوستش دارم، اولین باری که خوندمش اونقدر از روش خوندم که حفظ شدم! حالا دوباره هواشو کردم ..... یه جورایی منو یاد اسنیپ میندازه!
آنچه در کویر می روید گز و تاق است. این درختان بی باک صبور و قهرمان که علیرغم کویر بی نیاز از آب و خاک و بی چشمداشت نوازشی یا ستایشی از سینه ی خشک و سوخته ی کویر به آتش سر می کشند و می ایستند و می مانند، هر یک رب النوعی بی هراس، مغرور، تنها و غریب. گویی سفیران عالم دیگرند که در کویر ظاهر می شوند،این درختان شجاعی که در جهنم می رویند. اما اینان برگ و باری ندارند، گلی نمی افشانند، ثمری نمی توانند داد، شور جوانه زدن و شوق شکوفه بستن و امید شکفتن در نهاد ساقه شان یا شاخه شان، می خشکد، می سوزد... و در پایان به جرم گستاخی در برابر کویر از ریشه شان بر می افکنند و در تنورشان می افکنند و... این سرنوشت مقدر آن هاست